ارزیابی وضعیت توانمندی فناوری زیستی در سطح ملی

فناوری همواره با پیشرفت جامعه همراه بوده است.آرزوی انسان برای دست یابی به یک زندگی بهتر هرروز بیش از پیش به فناوری و آثار آن وابسته می شود. اهمیت توانمندی فناورانه از مهمترین مسائل قابل توجه مدیران و مسئولان کشور و صاحبان صنایع برای بقاء، حفظ و توسعه بازارهای خود می باشد و به همین جهت است که در کلیه برنامه های تهیه شده در سطح ملی، ارزیابی توانمندی فناورانه، یکی از مهمترین مراحل می باشد. با این حال درحوزه فناوری زیستی، با وجود آنکه یکی از حوزه های اولویت دار در چشم انداز علم و فناوری کشور می باشد، تحقیقات اندکی در تعیین وضعیت فعلی کشورمان و هم چنین وضعیت مطلوب آن در آینده انجام گرفته است. در این تحقیق پس از مطالعه مدلهای مربوط به سنجش توانمندی فناوری و انتخاب مدل مناسب سنجش توانمندی فناوری در سطح ملی، اقدام به ارزیابی وضعیت توانمندی فناوری زیستی در کشور شده است. برای این منظور از یک روش قضاوتی موسوم به ارزیابی نیاز فناوری همراه با روش غیر قضاوتی، یعنی استفاده از شاخصهای ارزیابی توانمندی فناورانه بهره جوئی شده است. این روش دوگانه باعث می شود تا نه تنها وضعیت موجود تا حد کافی نشان داده شود، بلکه علل کاستیها و نقاط ضعف بهتر نمایان گردد. در آخر نیز، بر اساس یافته های تحقیق، سعی شده است تا با ارائه پیشنهاداتی گامی در جهت بهبود هرچه بیشتر وضعیت موجود این فناوری برداشته شود.